Citaten uit "Littekens in mijn hart"
Ik verloor mijn kinderen
Jannie Hoogendam
Hoofdstuk 31: ( Spanje)
Kotsend hing ik boven dewc-pot, alsof ik al mijn ellende overgaf.
Ik was al een poos niet ongesteld geworden.
"Dat komt van alle spanningen,' probeerde John me gerust te stellen,maar ik had al zoveel spanningen gehad en mijn menstruatie was nooit uitgebleven. Toch geloofde ik hem en hield het zelf ook op spanning. De hele toestand was zo'n opeenhoping van zenuwen en frustraties dat het me niet vreemd voorkwam dat ik er letterlijk ziek van was geworden. Mijn hele lichaam was ontregeld, ik had krampen en was voortdurend misselijk.
Inmiddels was het augustus 1976. Nog een of twee maanden en dan zou de rechtzaak in Madrid voorkomen. John zei maar steeds dat het niet lang meer zou duren en dat ik mijn kinderen na het proces zou terug krijgen. José Manuel ( advocaat) had er ook alle vertrouwen in: we gingen de zaak winnen, dat kon niet anders. Ik wilde hen maar al te graag geloven, maar voelde me steeds zieker worden. Op een gegeven moment kon ik zelfs geen kookluchtjes meer verdragen en moest ik me naar de wc reppen zodra ik had gegeten. Mijn tweede menstruatie bleef ook uit.'John,' zei ik, 'ik lijk wel zwanger. Het zijn dezelfde symptomen.'
En ik voegde er angstig aan toe: Je hebt toch gezegd dat je gesteriliseerd was?'
'Jawel lieverd, het kan niet,'zei hij. 'Ik kan geen kinderen meer verwekken, dat weet je toch?'
Wordt vervolgd
Jannie