Of het ooit veranderen zal kan ik jullie niet vertellen
ik zit niet lekker in me vel en ik kan god er niet voor bellen
de laatste hoop is vervlogen ik heb ze opgegeven de dromen
ik hou het niet meer, zoveel gebeurt in zoveel lange jaren.
soms een nieuwe vlam in het leven maar wordt snel weer vergeten
duisternis sluit zich om mij heen, ooit zal de dag zijn dat ik verdween
de laatste wolf uit dit leven altijd op zichzelf zonder een raad te geven
Maar de hoop is door sommige nog niet opgegeven zij lopen met mij mee.
de laatste toch door bergen rivieren land totaan de eeuwige zee.
ik zal de sprong moeten nemen, alle andere oplosssingen zijn verdwenen
in nog geen duizenden jaren secondens, of dagen zal ik het vergeten
op een dag zal terug komen zoals het lot altijd al voor mij is geweest.
maar tot die tijd, moeten jullie weten dat ik deze laatste zinnen echt meen
zonder jullie zal ik de tocht nooit redden naar die licht blauwe zee
waar de eeuwige tijd heerst, door bergen en dalen naar een nieuw leven
laat het duidelijk zijn woorden zullen nooit uitdrukken hoeveel ik voor jullie zou opgeven.