Stationsromannetje…
(Oostendse taferelen)
als straks de regen in het water valt
en koude wind mijn ogen traant
dan schuif ik dichter
tegen jouw warme lijf aan
tezamen onder een aftandse paraplu
het troosteloze weer trotseren
we kijken richting Noordzee
en naar enkele verdwaalde meeuwen
bij Lima warme wulken eten
en daarna verlangend uit zien naar de overkant
waar straks een plekje overblijven zal,
we de kilte uit onze handen verdrijven
en ik wellicht mijn liefde zal betuigen
door je zacht te kussen en te verklaren
dat ik heel veel van je hou
waarschijnlijk teveel om op te noemen…
esteban 20 Maart 2010