Een lege blik, in gespeelde ogen
Een gespeelde lach, op een getekend gezicht
Een uitdrukkingsloze uitdrukking,
De spiegel vertelt de waarheid
Portret van een afwijkende geest
Diep in de ogen zit een soort kwelling, een vormeloos kwaad
De handen, met lange nagels, over elkaar gevouwen,
Als een verwoede uiting van zelfcontrole,
Om zichzelf 'in de hand te kunnen houden'
Diep in de ogen zit een contradictie, een tegenstelling
Over zijn gezicht, dat irritant snel geneest,
Lopen onzichtbare littekens, ook over zijn borst
Zijn lichaam is als een benauwende gevangenis
Zijn huid loopt strak over zijn pezige armen,
Over zijn vreemd gevormde borstkas,
En over zijn ingevallen gezicht
Pijn lijkt het enige dat nog verlossing kan brengen,
Maar het is een tantaliserende sensatie, het is niet genoeg
Geplaagd door contradictie, dood per definitie
Geen uitweg, enkel zondige verlokkingen,
Enkel de Duivel en de Dood, lijken écht dichtbij
Op de achtergrond geen licht, enkel vurige duisternis
En twee ogen, met een duistere glans,
Die hem volgen als een schaduw, in dit portret,
Geschilderd door een marionet, die danst,
Op zijn versplinterde dromen
Geen uitweg...