Niemand weet dat ik van je hou
Niemand vermoedt ook nog maar iets
Ook jij niet, je denkt dat het allang verleden tijd is
Ook al blijft mijn hart naar je smachten doorheen al deze jaren
Meer dan ooit ben je onbereikbaar voor me
Iedere seconde van iedere dag denk ik aan je
Hoe het zou zijn, als je mijn hand vastneemt, als je in mijn ogen kijkt, als je dichtbij komt om me te kussen
Jouw hart gaat naar een ander uit, en ik zit in een toren te wachten op een prins die nooit zal komen
Kon ik mijn hart er maar uitrukken om die onmogelijke pijn eruit te snijden
Vaak fantaseer over hoe het zou zijn, wij hand in hand, de wereld in
Hoe we samen zouden praten, kussen, strelen, alles zouden ontdekken
Kan je dan niet zien hoeveel ik van je hou?
Hoeveel ik voor je zou kunnen betekenen?
En als ik je mijn liefde zou verklaren, wat ik steeds bijna doe, zou ik alles op zijn kop zetten
Je zei me al: “we zijn nu te laat”
Ik kan het niet inhouden
Het enige waar ik me nu nog mee kan troosten
Zijn de nachten waarin ik je in mijn dromen tegenkom
Dat zullen de enige momenten zijn dat we ooit samen zijn…