Een roos aan 't licht gegegeven
wiegend op het ritme van de wind.
Op het broze tempo
van een rozenleven
wordt die bloem
door jou en ik bemind.
Steeds vind je haar terug
bij vreugde en bij leed.
Zij spreekt een zoete taal
die niemand vergeet.
Ik pluk een roos
voor elke vriend
die mijn wegen kruist.
Ik pluk een roos
voor elke vreugde
die heel diep in mij ruist.
En als de roos verwelkt...
Ach God, ik weet het wel:
geen enkele roos is eeuwig
al bloeit ze nog zo fel.
Maar iedere roos aan 'licht gegeven
is een symbool voor warmte in het leven
daar het over liefde gaat
die altijd verder groeit
en nooit vergaat.