We waren zo lang vriendinnen nu lijkt alles langzaam weg te vagen.
ik zie je steeds minder, om de paar dagen.
je hebt een vriend, je hebt je werk maar wat en wie heb ik dan in me leven?
ik weet dat je me alles probeert te geven.
maar nu voel ik me verstoten, en ik weet niet wat ik moet doen.
bij mij is het gras bruin bij jou is het groen.
eindelijk heeft je leven een betekenis.
geen ruzie's geen ergenis.
en ik gun het je allemaal maar ik ben je kwijt.
ik ben niet echt boos en ik heb zeker geen spijt.
maargoed het is jou leven, het leven dat je zelf leid.