Trotseerde zeer
met jou die
mij lief was.
Ik knuffelde
je tranen
tot de zon
en verder.
Bracht glimlach
op mijn gezicht.
Daar waar ik
het hardst
nodig had,
om samen
te huilen
van het lachen.
Gaf al dat
wat mij dierbaar was.
Omdat ik gewoon
alles wilde delen.
en kreeg toen
veel dierbaarder
terug.
Jij als rots in
mijn branding.
Trotseerde tezamen
jij bracht, ik gaf.
En dat
voor alles
wat er nu
niet meer is.
Indy Toma: | Donderdag, juni 03, 2010 22:52 |
Hele mooie opbouw van opkomst en ondergang van een vriendschap. | |
Quicksilver: | Donderdag, juni 03, 2010 15:26 |
ontroerend verwoord, in herkenning gelezen! liefs,dicky |
|
isolina: | Donderdag, juni 03, 2010 10:06 |
ja ,de scherven van een verbroken vriendschap kunnen scherp zijn , mooi hoor , knuff maria |
|
spring-in-het-veld: | Donderdag, juni 03, 2010 07:42 |
ik ken dat gevoel, tja, alleen is het bij mij kort geleden, en in dit gedicht `vroeger`, meneer X heeft nl. de verkering uitgemaakt, en ik vond het juist zo`n schatje..(6) mooi geschreven, groetje p:)ing |
|
Fairouz: | Donderdag, juni 03, 2010 07:30 |
Schitterend een gebroken vriendschap beschreven. Soms is het beter zo...wens je een fijne dag. Zonnige groet, Fairouz |
|
pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, juni 03, 2010 00:20 |
goed verwoord zeg pcp |
|
switi lobi: | Donderdag, juni 03, 2010 00:12 |
Wat ben je toch goed bezig Lucienne, mooi hoor! Liefs en slaap lekker, switi loobi |
|
Auteur: Persoon | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 juni 2010 | ||
Thema's: |