Het menselijk omhulsel
was zo belangrijk.
Toen kwam naar binnen,
druppel per druppel,
de rijkdom van het gemis.
druppels werden water,helder water.
Ik kroop langs de bedding omhoog,
proefde van dat klaterend vocht.
Zo kwam ik bij de bron.
Zij leste mijn onverklaarbare wens.
Zij,de bron,nam me in haar armen
Zij zei:je bent maar even mens.
Toen werd het rustig in mij.
Voor mij vrouwke
Op 22 juli,42 jaar een paar.
Altijd zullen wij van elkaar houden,
al word ik 124 jaar.Lejo