Quicksilver: | Woensdag, augustus 11, 2010 20:53 |
dat hoort bij het leven, ben ik bang. wat ik niet altijd even fijn vind. vooral niet dat je dierbaren moet verliezen liefs,dicky |
|
Hans Winter: | Woensdag, augustus 11, 2010 20:10 |
vroeger mocht lijden nog louteren, rouw had zelfs zijn eigen tijdse klederdracht, veel van het vermogen leed te delen is verloren geraakt in de keuze voor het leuke leven dat een draagbare boventoon kreeg boven moeilijker vragen en als nooit tevoren verwacht maakbaar zou zijn. hans |
|
Oorlam: | Woensdag, augustus 11, 2010 12:27 |
echte vrienden prikken daar wel doorheen hoor, maar je hebt zo een mooie uitlaatklep | |
vivika: | Woensdag, augustus 11, 2010 12:05 |
tja mensen...als ze het goed hebben willen ze niet naar het leed van anderen luisteren..en verdriet kun je niet lachen he?..bij mij lukt dat ook niet al verwachten velen dat wel knuffel |
|
Yellow: | Woensdag, augustus 11, 2010 11:38 |
gelukkig kan je het dan kwijt op papier, wel spijtig dat je niet je ware gevoelens kan laten zien in het echte leven, sterkte | |
P.S. de Winter: | Woensdag, augustus 11, 2010 11:01 |
langze zinnen, opmaak had beter gekund, als gedicht verrassend en goed | |
Auteur: Mady | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 augustus 2010 | ||
Thema's: |