kijk me niet zo aan
zo vol begrip en medeleven
je ogen vochtig
je blik één en al vriendelijkheid
me al je moederliefde willen geven
die ik zelden heb gekregen
het doet me deugd
en tegelijkertijd ook pijn
ik zou niets liever willen dan me laten gaan
me verliezen in je bekommernis en je zorgzaamheid
niet steeds moeten terugkeren naar mijn realiteit
eens even niet op mijn tenen hoeven lopen
maar gewoon zijn
de narigheid vergeten
weer even klein mogen wezen
ik wil niets liever dan je nooit meer loslaten
omdat je me het gevoel geeft
dat het de moeite waard is dat ik leef
maar begrijp dat ik nog wil kunnen vertrekken en gaan
me wegrukken uit je genegenheid
mijn o zo gekwetste vleugels
weer even geheeld
kunnen uitslaan
hou me daarom niet lang vast alsjeblieft
geef me niet teveel van wat ik verdien
zodat ik niet teveel hoef te zien
waar ik recht op heb
het verdriet niet hoef te voelen
van wat me wordt ontzegd
kijk me alsjeblieft niet te lang aan
want ik wil nog kunnen komen en gaan