Wat moet je doen als je gevonden hebt wat je zoekt maar hetgeen dat je gevonden hebt nooit van jou kan zijn..
Wat moet je doen als je iets gevonden hebt dat gekoppeld is aan je ziel maar niet tot je genomen kan worden..
Wat moet je doen als je de ultieme liefde voelt
maar deze niet kan geven aan je doel..
Wat moet je doen als je eindelijk het antwoord hebt
maar dit antwoord niet kan toepassen in je bestaan..
Hoe moet je leven als je weet dat het beste gevoel echt bestaat maar dat je nooit het beste zal kunnen krijgen..
Hoe moet je doorgaan als je weet dat je nooit zal kunnen nastreven wat je diep van binnen wil..
Hoe moet je doorgaan als je niet kan uiten wat alles in je lichaam je ingeeft en laat voelen..
Wanneer het leven stilstaat omdat je niet verder kan lopen, moet je dan stoppen met bewegen of doorgaan op de doodlopende weg, opzoek naar een pad dat zal lijden tot een ander licht..
Of moet je blijven staren naar het licht dat al aanwezig is, wat je kan voelen, wat je kan zien en wat je kan beleven. Maar een licht waarmee je nooit een samenzijn mee kan opbouwen. Een licht dat je nooit echt kan aanraken. Een prachtig, rustgevend, perfect licht. Een licht waarmee je een connectie voelt.
Dat ultieme licht waarmee je vanuit je ziel verbonden bent. Een licht dat dat er altijd voor je is maar nooit echt van jezelf kan zijn..