Regen in mijn hoofd en zonnestralen erboven, wat zij net heeft gezegd kan ik nog steeds niet geloven.
Er leek niets aan de hand maar die schijn heeft mij bedrogen, en ze is er nu met iemand anders vandoor gelopen.
Regen in mijn ogen zonnestralen worden verbogen,
al mijn wil uit mijn lichaam gezogen.
Ik zal haar nooit meer kunnen vertrouwen maar toch altijd van haar blijven houden.
en ik ben al die tijd blijven hopen en op een avond kwam zij naar mij toe gelopen.
En op dat moment terwijl de zon onderging en de maan langzaam boven kwam en donker en licht elkaar ontmoetten en samensmolten tot 1 geheel,keek ik haar de ogen en besefte ik dat zijn mijn wereld is en dat is nog lang niet afgelopen.