Ik staar naar de spullen,
Die me doen denken aan jou.
Met allemaal de herinnering,
Dat ik nog steeds van je hou.
Een warme traan glijd over mijn wang,
Het was te mooi om waar te zijn.
Ik kan je maar niet loslaten,
De momenten waren te fijn.
Was het nodig om me pijn te doen?
Ik vraag het me nog steeds af.
Kon je niet meer van me houden?
Ik dacht dat je om me gaf.
Je gaf het gevoel aan mij,
Dat ik ertoe deed.
Maar waarom bedroog je mij,
Je zei niet eens dat het je speet.
Nu besef ik pas hoe dom ik was,
Ik geloofde al die flauwekul.
Maar nu kan ik eindelijk zegge,
Jelle, je bent een grote lul!!!