Jij leerde mij een les, die ik nimmer had willen weten,
al mijn dromen vernietigd, in verdriet dat niet is te meten.
Blind was mijn vertrouwen, in jou als mens,
jou de hemel op aarde schenken, dat was mijn grootste wens.
Mijn oneindige liefde, zij ging bodemloos diep,
doch jij geloofde nimmer, hoe zeer mijn hartje ook riep.
Uniek mijn gevoelens, ze konden je niet deren,
een verwoestend effect, ik kon me niet verweren.
Geen afscheid waardig, zelf geen een enkel woord,
zonder gevoel of geweten, 's-mens mooiste gevoelens vermoord.
Toch ben ik een gelukkig mens, want IK weet nu wat ware liefde is;
voor mij het grootste geluk, voor jou een eeuwig gemis...