Zo mooi als die ene foto
Kan ik woorden niet maken
Noch in wit noch in zwart
Zelfs niet in de mooiste kleuren
Heb geen contrast in een woord
Woorden draaien er simpelweg om heen
De essentie word verstoord
In enkel een zin alleen
Heb de foto allang gehoord, gelezen en begrepen
Kan staren, uren kijken naar ieder detail
Echter zullen woorden nimmer lijken
Op het beeld dat ik me vorm
De herinnering prikkelt mijn geest
Terugdenkend aan hoe intens mooi
Hoe vredig, hoe perfect
Het toen toch was geweest
De omarmingen in de stilte
De blikken tussen de regels door
De hartstocht, de passie
De liefde, ze gaf gehoor
Zo mooi als die ene foto
Is niet te bevatten, niet te begrijpen
Niet te omvatten, niet te doorgronden
Het is zo als het was
Maar nimmer nooit meer zijn zal…