angstig veeg ik mijn tranen af
het is mijn huid die prikkelt
als ik mijn adem inhoudt
het zweet mij uitbreekt
en toch heb ik het koud
het is mijn hart
dat harder slaat
mij plezier ontnomen wordt
de zon in mij ten onder gaat
ik voel het water op mijn wangen
het zijn de tranen die ik ween
heel stil houdt ik mijn adem in
ik wil hier zijn,alleen
angstig veeg ik mijn tranen af
natuurlijk huil ik niet
die rode ogen zijn niet van mij
natuurlijk heb ik geen verdriet
xxx heidekind
als ik mijn adem inhoudt
het zweet mij uitbreekt
en toch heb ik het koud
het is mijn hart
dat harder slaat
mij plezier ontnomen wordt
de zon in mij ten onder gaat
ik voel het water op mijn wangen
het zijn de tranen die ik ween
heel stil houdt ik mijn adem in
ik wil hier zijn,alleen
angstig veeg ik mijn tranen af
natuurlijk huil ik niet
die rode ogen zijn niet van mij
natuurlijk heb ik geen verdriet
xxx heidekind
Reacties op dit gedicht
| anne(22): | Woensdag, december 15, 2010 18:49 |
| Hoezo niet? Je mag best verdrietig zijn en huilen. Laat ze maar gaan, des te eerder is het verdriet gedaan en kun je weer verder gaan Heel mooi geschreven Liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heidekind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2010 | ||
| Thema's: | ||