Zachtjes hoor ik de klanken van je gitaar weerkaatsen tegen de leegte van de muren,
Wat ooit voor beweging en vrijheid stond, is nu geketend aan afhankelijkheid.
Ik hoor je muziek zich een weg vinden door gevoel,
De kamer wordt steeds kleiner de muren gaan hun eigen weg.
De lichten gaan uit, en daar zit je dan in het donker.
Maar je raakt de juiste gevoelige snaren.
De melodie die ontstaat brengt je naar jou bestemming,
Soms voelt het als een lijdensweg die je aflegt.
Maar je eigen geluid zal je er door heen helpen.
En ik zal wachten totdat ik de zalige klanken van vreugde zal horen.