in jouw betovering...
door aandacht concentratie en zo de verte,
van mij vandaan.
zonder je je af, waar je mij niet meer kan verstaan.
de vloek ... Die maakt mij ongedaan.
In de spreuk die je gaf.
vervloekt het in mij,
Je eigen lach.
jouw woorden.
galmen door mij heen.
maakt mij mijn straf.
Die ik voel van top tot teen....
Maar blijven denken.
dat dit de enkel de afgelopen uren zijn.
Om mij zelf zo niet te krenken.
maar toch pijn,
Voor elke seconden
die ik hier moet zijn.
Maar er is geen kant op te gaan.
Dus ik voorspelde al dat ik hier nu bleef.