Als kind moest ik al vechten, ondanks ik dat niet wist.
mijn thuis situatie was niet al te min, ondanks dat was ik een vrolijk kind.
ik had een moeder en een vader.
pas later wist ik hoe hun zich eigenlijk hadden moeten gedragen
ik voelde me nooit alleen, want ik had der altijd als kind 1 om mij heen.
maar pas op een later leeftijd, zonder het even te vragen.
verliet ze mijn leven, zonder het me te laten weten.
ik heb meer getreurd om haar verlies dan mijn lief.
na meer dan een jaar. voel ik nog steeds jou verlies
je hebt niet alleen mijn lief meegenomen.
maar ook de rest wat bij mij leven behoorde.
mensen vertellen hoe het met jullie gaat.
dat wil ik niet weten, ook al hoop ik van wel, ondanks alles.
dat je der blij mee blijven zal.
ik word gek van die eenzame dagen.
ik probeer nu wel een rustig leven te leiden
maar hoe moet ik nou een mens kunnen vertrouwen?
mijn vader, zit alleen maar aan het bier.
mijn moeder vraagt alleen waar blijft de huur
maar oowja ik heb ook nog een broer, die draag ik al mijn hele leven mee
maar ondanks dat, heb ik van geen idee.
ik stond al jaren alleen op mijn benen.
maar nu naar een jaar zonder steun.
ga ik toch echt even zuchten en kreunen
ik kan door dit alles, mij niet binden.
dus kies ik maar voor een verslinder.
over later wil ik een eigen pub.
maar ik sta niet eens recht door mijn rug.
vertel mij nou eens, hoe ik moet leven?
zonder mij te laten zweven.