Hannah,
Ze is begraven bij de boot.
Daar waar we jaren woonden.
Daar waar ze joeg en achteraf
aan mij haar prooien toonde.
Ze bleef soms weg, de hele nacht,
ving hier en daar een spinnetje.
Maar ving ook vissen, ging op jacht,
mijn allerliefst vriendinnetje.
Ze was bij mij, wel dertien jaar
Ging mee naar verre landen.
Steeds kwam ze terug, vonden elkaar.
Het lot smeedt vreemde banden
Nu is ze weg, het gat is groot
De stilte komt met vlagen.
Zo is dat steeds met elke dood,
Ik zal dat moeten dragen.
Auteur: empty-hands | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 20 juli 2011 | ||
Thema's: |