Met lede ogen kijk ik toe,
Naar de scherven om me heen,
Je bent weer terug naar waar je hoort,
Ik had je altijd maar te leen.
En twee jaar bij deze tweesprong,
Was voor beiden veel te lang,
Wist dat dit ervan moest komen,
Maar mijn hartje was zo bang.
Want nu ligt ze mooi in stukken,
En ze was al nooit zo sterk,
Dus deze eerste maanden,
Mag ik driftig aan het werk.
Met lijm en hout weer in de aanslag,
Of in de lappenmand,
Spel met vuur lijkt o zo spannend,
Tot je jezelf verbrandt.
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 augustus 2011 | ||
Thema's: |