Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Een schreeuw om lucht
't begon met veel stuifmeel
mijn vermoeidheid van mei
't voelde welhaast als zwaar lood
snuivend de pollen
een schreeuwen om lucht
de longvaten vals samen geknepen
't was alsof mijn lijf in de wacht werd gezet
en mijn dood werd verzet
nu bleek ik de enige
die in de was werd gezet na het heen gaan
dus vocht ik me terug
op de brug naar het leven
voor drie zo mijn licht niet zou doven
een slag werd beslecht
het stond in mijn ster
ik vond nog geen einde aan mijn leven
Reacties op dit gedicht
Rudolf vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Janny Scheybeler de Jonge
:
Zaterdag, september 17, 2011 11:03
heel mooi!
Over dit gedicht
Auteur:
Rudolf
Gecontroleerd door:
de Diana
Gepubliceerd op:
17 september 2011
Thema's:
[Ziekte]
[Dood]