Ik ben gemanipuleerd. Hij is gemanipuleerd. Jij word gemanipuleerd. Hij manipuleert jou. Jij manipuleert mij. Ik manipuleer hem. Jij manipuleert haar. Zij word gemanipuleerd. Jullie manipuleren mij. Hij manipuleert haar. Ik manipuleer jullie. Jullie manipuleren hem.


De hele wereld manipuleert. De wereld is 1 en al manipulatie. De wereld draait door. Nee, de wereld draait om manipulatie en ik draai door. De wereld draait niet om mij, al word ik gemanipuleerd door mijn betrekkingswaan, het geval dat mij doet denken dat de wereld wel om mij draait. Egoïsme kun je het niet noemen, ik vraag er niet om. Het gaat van zelf, alles wat ik hoor of zie, betrek ik op mezelf. Psychotisch kun je het niet noemen, het komt voort uit onzekerheid. Levenservaring, je hebt veel gezien en meegemaakt. Bij bijna alles wat je hoort en/of ziet, zet je aan het denken. Gedachten, die zich voortzetten als een weg door een doolhof. Die van links naar rechts gaan, niet recht maar krom. De weg van deze doolhof, duurt lang. De uitgang, is door gemanipuleerde omstandigheden onmogelijk te vinden. De reden daar van is zelfs gemanipuleerd.
Ik vertrouw niemand, zelfs mezelf niet.

Mijn hoofd is net een doolhof. Mijn hersencellen zijn 1 voor 1 gemanipuleerd. Een psychologisch gemanipuleerd spelletje spelen ze met elkaar. Ik doe het zelf, maar het stopt niet. Het is een onmogelijke taak om deze hersencellen in bedwang te houden, ik heb er geen controle over.
Een psychose uitlokken, daar lijkt het op. Maar zelfs zo'n pathalogische gek als ik doet dat niet.
Alles wat er word gezegd, doet me aan het denken. Gedachten, over het heden, maar vooral over vroeger. Een paar jaar geleden, valt ook onder vroeger. Vroeger, is nu geschiedenis. Geschiedenis, is vroeger. Gebeurtenissen van vroeger -het verleden-, daar leer je van. Dat is de bedoeling, al word het moeilijk door de gehele manipulatietechnieken, die -zoals ik al eerder heb vermeld- mijn hersencellen 1 voor 1 aanmaken. Ik volg mezelf niet meer, kan ik mezelf nog wel geloven?


Als je jezelf niet meer kan volgen, vertrouwen en/of geloven, dan word je gemanipuleerd. Door een gemanipuleerde wereld, maar vooral door jezelf. Je innerlijke ik, word ook wel de ego-ik genoemd. De ego, staat niet voor egoïsme, maar voor de echte ik. De ik, zoals je geboren bent. De ik, die zich -als het niet gemanipuleerd word- op een normale manier ontwikkelt. Door de jaren heen, leer je uit ervaringen, gebeurtenissen maar vooral door het dagelijks leven, dat je je aan moet passen. Zo ontwikkelt zich een overlevings mechanisme. Deze overlevings mechanisme komt voort uit de ik, die zich vast kleeft aan de buitenkant van de ego-ik. Het is niet je ego-ik, het is de ik die zich uit, op een manier omdat het moet. Je niet beter weet, omdat je ego-ik kwetsbaar is. Niemand in deze gemanipuleerde wereld kan zijn kwetsbare ik laten zien, dat leer je wel door de jaren heen. Het wil dan niet zeggen, dat je jezelf dan niet bent. Nee, het is een onderdeel van de jij, de ik die jezelf bent.


Een persoon die zich normaal ontwikkeld. Een persoon, die dingen heeft meegemaakt, maar het allemaal nog kan relativeren omdat het voor die persoon niet teveel is, heeft een ego, met een dun laagje overlevings mechanisme die je nog gezond kan noemen. Deze persoon, is psychisch sterk, kan zich sociaal goed aanpassen en kan goed met teleurstellingen omgaan. Deze persoon, heeft een sterk ego. Deze persoon, merkt niks van zijn ego. Zijn ego en het dunne laagje er over heen, is 1. Er zit geen gat tussen, het word niet gemanipuleerd.
Een persoon die zich niet normaal ontwikkeld. Een persoon die teveel heeft meegemaakt, het niet meer kan relativeren omdat het voor die persoon teveel is geworden, heeft een ego, met een te dikke laag overlevings mechanisme die niet gezond is. Deze persoon, is psychisch zwak, kan zich zonder en met de overlevingsmechanisme niet meer sociaal goed aanpassen en kan al helemaal niet goed met teleurstellingen omgaan. Deze persoon, heeft een zwak ego. Deze persoon, heeft last van zijn ego. Tussen zijn ego en de dikke plak overlevings mechanisme zit een gat. Een gat, wat voortgekomen is uit angst, pijn en teleurstellingen, waarin sterk word gemanipuleerd. Door hem zelf en de wereld om zich heen.

Ik noem de dikke plak overlevings mechanisme een tweede persoon. Het is geen rol en al zeker geen masker. Het is een persoon op zich geworden. Het gat tussen de ego en het tweede persoon, is het doolhof.

Mijn ego en mijn tweede persoon heeft een verschillende kijk op dingen. Sowieso kan je alles op verschillende manieren bekijken en in situaties op verschillende manieren reageren.
Door deze verschillende benaderingen word het een gecompliceerde doolhof met manipulatie technieken waar een hoog opgeleide psycholoog u tegen zegt.

De uitgang van de doolhof is ver weg. Het kost een vermogen aan energie om deze uitgang te vinden. De personen met een te zwakke ego, zijn energie vreters. Het kost hun energie om door te gaan, maar stiekem vreten ze ook energie aan jou. Dat gaat onopmerkelijk langzaam door, niemand die het door hebt. Dat is ook een vorm van manipulatie. De personen zelf hebben dat niet door.

Mijn te zwakke ego is kwetsbaar en gevoelig tegelijk. De energie, die rond om iedereen hangt, waar niemand (behalve als je jezelf er in verdiept) zich bewust van is. Die energie, dat voel ik. Ik voel wie vreet, en te makkelijk weg geeft. Het leven is geven en nemen-al vind ik dit een manipulatieve zin-, er zit een kern van waarheid in.