Ik zit vast.
vast in de tijden.
een kriebel. onder in je maag.
omdat je iemand hebt gekwets.
Afgesproken. Dat we allebei een andere weg zouden kiezen.
maar op de momenten. Wannner ik het over een chichie scoren heb (voor de grap) wordt dat al veel te snel serieus genomen.
Bepaalde vragen, die ik wil stellen.
Maar toch geen onrust wil zaaien, dus ik hou daar over mij mond dicht.
Het vreet me op. ik begrijp de feiten waarom ik der heb gekwetst, maar dan alsnog. moet dat dan via deze manier gaan ?
beide een eigen weg. maar nog steeds vrienden.
Voel we alleen in het leven. niemand waar ik mij liefde kan geven en kan ontvangen.
*zucht*