zij kan nog lachen
om foto’s
uit de oude doos
met broze vingers
wijst ze haar kinderen aan
niet allemaal met naam
in warm geluk
is zij weer terug
genietend van die uren
pas bij het afscheid
komt weer de onzekerheid
in het zoeken naar vandaag
de vraag
van wie bent u er een
neem ik in omarming mee
wil melker
10/07/2012
mucho: | Dinsdag, juli 10, 2012 17:23 |
als ik naar foto''s kijk denk ik altijd dat ik wat van mij zie :P |
|
ela: | Dinsdag, juli 10, 2012 16:27 |
Het is het oude weten waarom men vergeeft en liefdevol de wangen streelt. ela |
|
wervelende regenboog: | Dinsdag, juli 10, 2012 14:16 |
herkenbaar foto''s kinderen en dieren doen haar (glim)lachen :) fijn gedicht! liefs wr |
|
witteroos: | Dinsdag, juli 10, 2012 09:58 |
Mooi Wil, mooie herinneringen, ook als men veel is vergeten blijven leven. Zonnige dag gewenst. | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 10, 2012 08:49 |
Weer zo''n realistisch en rakend gedicht waar ik alles in herken Wil. Mijn man kon nog al zijn twintig broers en zussen op de foto bij naam benoemen terwijl ik een tante of de buurvrouw was en me met een vloek de deur wees. Toch nam ik in omarming telkens weer afscheid. Ik wens je een mooie dag en lieve groet Anneke |
|
liesjequilt: | Dinsdag, juli 10, 2012 06:51 |
Haar wereld is zo klein en nu is ze zo gelukkig. gr. Liesbeth |
|
trucker klaas: | Dinsdag, juli 10, 2012 06:36 |
liefde overwint ,egaliseert de dalen ook als herinneringen falen ;) goedemorgen ,klaas |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 juli 2012 | ||
Thema's: |