Varend over eindeloze afstand.
Geen zeg in het eindstation.
De wind je kapitein,
het toeval je lot.
Blind en doof nog, zonder verstand.
Wel vol potentie, een levensbron.
Maar nu nog klein;
een micro-vlot.
De wind versoepelt zijn kracht,
laat je vieren, geeft je een kans,
om een plek te vinden op vaste grond.
Je reis beeindigd,
je leven begonnen;
slechts de eerste horde overwonnen.
Nu begint de strijd naar het licht
en water, basis voor een gezond
en sterk begin van je levensdans.
Er wordt veel van je verwacht.
De seizoenen maken het je moeilijk;
droogte, kou, en steeds weer die wind.
Maar je groeit, je horizon wordt uitgebreid.
De lentezon stemt je vrolijk,
het weer vertelt je wanneer de herfst begint
en zo win je langzaam je levensstrijd.
Nu na vele jaren,
terwijl je schaduw biedt aan mij
en de wind geen grip meer op je krijgt,
laat jij jouw kinderen vrij
om, voor het herfst-guur dreigt,
ver van hier te aarden.
*overdriver 07-'12*