sluiers van eenzaamheid
bedekken mijn lijf
het leven is niet wat ik wou leven
zwaar is het gewoon
enkel pijn en hartzeer
kon ik het maar eindigen
de pijn is ondraaglijk
verdriet maakt me stuk
het sterven stopt maar niet
teveel jaren ben ik al gebroken
en ik vraag me af
wanneer sluiten de gordijnen eens