Ik zie
afbeeldingen
van haar,
die hem innig kust.
Een beeld
van intense zekerheid;
'jij bent het
en jij hebt mijn hart...'
Het zachte licht
valt op jouw gezicht;
hem uit de schaduwen halend.
Verstilde momenten,
die mijn oorlog
opnieuw doet aanwakkeren...
De eeuwige druk,
die op mijn hart
blijft liggen...
De verloren tijd
en een beeld,
van wat ons is bestolen;
God leek in slaap-
schrijnen
en elke dag,
worden wonden
open getrokken...
Ik probeer
de vertrapte vlinder
tot leven te wekken.
In de schuilhoeken
van mijn ziel,
gloort nog steeds
de hoop.
Maar
ik kan het verleden
nooit meer wissen...