In de sterren schrijft een stem zich,
door eenzaamheid is er de klacht.
De wereld die steeds verder gaat
en jij staat stil terwijl jij op een antwoord wacht
Ik had je die ene keer willen vragen
of jij bij mij bleef in dit land.
Ik had je willen zoenen, ik wil je nog steeds.
toch loop ik eenzaam door het mulle zand.
Alleen dezelfde hemel is wat wij zien in de nacht.
Er is niets meer te bekennen dan het rennen,
Het vluchten en het zoek naar een vriendelijke lach.
Ik heb je nog steeds lief , lief jij bent een eenzame last.