Een stilte valt over me heen. Klok lijkt stil te staan.
Hart gebroken, zo in stukken en verdeeld over de tafel.
Voorzichtig probeer ik te begrijpen wat er is gebeurd.
Nog geen week geleden hadden we niets anders dan een mooie tijd.
Nu is alles een waas. als lucht verloren in de nacht.
Precies na de woorden dat je niet meer van me hield sta ik verbijsterd te vergapen in de leegte.
Alles wat ik voor je deed om je de mijne te maken en te houden.
De briefjes die ik onder je kussen verstopte.
Alles voelt weer vergeten en verloren. Alsof een roes die over je heenvalt.
De kaarsen op de vensterbank, of de romantische nachten en vrijpartijen aan de ijssel onder t genot van de sterrenpracht en de gonzende krekels.
Nu haat ik alles wat hiermee te maken heeft. Ik kijk met haat naar de maan alsof hij er wat aan kan doen.
De tranen verzachten de pijn, de gedachten maken t erger.
Wanneer gaat het stoppen?
Jij met je prachtige groene ogen en je blonde haar, je heerlijke slanke body dat mij wist te strikken en te begeren voor jaren.
Nu lijkt alsof alles voor niets is geweest en bedrieg je mij met je woorden.
Liefde is tot alles in staat. Het neemt bezit van je en als liefde bezit van je heeft genomen word je vergiftigt met het verdriet en pijn.
Liefde! Je bent een verrader. Nooit zal ik meer in je geloven!