Plezier
Wie poept er nou gouden klompen,
wie kan zeggen dat hij/zij zilver vloeistof plast.
Wie denkt te weten waar de wereld ophoud,
of hoe diep het universum is.
Waar de grens van liefde ligt,
of hoe het leven gekleurd wordt?
De wereld die ik zie,
is dat het zelfde als u als lezer die ziet?
De dagen als in ruimte verkregen,
elk moment een andere coördinatie.
elk minuut op een schaal van één op (...)
wat maakt het dat wij nu leven,
en leven we dan op één en dezelfde breedte graad.
Een ieder kent vast een spiegel bol,
zo een die lichtpunten,
vanuit een lichtbron,
ieders zijn eigen locatie vind.
Stel u staat in een bol,
met iedere vierkante vijftig centimeter,
een nieuwe spiegel,
met ieders zijn eigen structuren,
hoe vaak zal u uzelf anders zien?
Een ieder levend als een kleine molecuul,
eigen vaardigheden, gedachten, gevoelens,
eigen doen en laten,
normen en waarden.
Maar toch allen één.
Als een netwerk verbonden met elkaar,
dus niemand is minder of meer.
Niemand die kan vertellen,
ik wil...
Want wat ik wil,
wilt de ander dat ook,
en als je zegt "ik wil",
is dit dan reëel ten opzichten van de wereld,
waar jij je in bevind.
En is die wereld dan ook grenzend,
aan de wereld die wij allen zien,
is die wereld wel de wereld,
dat elk ander ook zou willen zien.
En als we dan zo verbonden zijn,
is telepatisch contact ook mogelijk,
want als ik iemand een hand kan geven,
kan je dat met de geest toch ook?
Zijn het geen trilling,
een frequentie die een ieder bereikt.
Een golflente net als mobiel telefoneren,
dat door waterstof deeltje,
door de lucht de ander bereikt.
En toch,
loopt alles zoals het hoort te lopen,
kom je de mensen tegen die er toe doen in jou leven,
is ook dat verbonden,
zonder te beseffen,
wat het later te weeg zal brengen.
één ding is zeker,
ik ben blij dat ik, ik ben,
en dat ik hen ontmoet,
die op mijn pad komen,
want zodoende,
ben ik ook jou tegen gekomen.
Zij het in letter vorm,
zij het in levende lijven,
zij het in je eigen gedachten.
Ik leef, hier maar ook daar.
en het maakt mij trots te weten.
Dat ik daar ook nog leef.
Dus ik hoef niets te zeggen,
over wat ik voel,
ik hoef niets te vermelden,
waar ik aan denk,
ik hoef niets te typen,
Je weet t al.
Is t niet?
Text wel verder,
beter dan hier,
ook al hoef ik niets te zeggen,
toch gaat het,
om plezier.