Dement
Dement
Ooit had je frisse heldere ogen
nu staar je doelloos door het raam
en vraagt me telkens weer
wie ben je toch, meneer?
Je kent niet eens mijn naam.
Ooit gaf je zinvol goede raad
nu zijn je woorden leeg een loos
je ziet me als een kind
dat je nog steeds bemint
en nooit of nimmer ben je boos.
Je zit gevangen achter tralies
de echo's galmen door je hoofd
het schemerdonkert in de mist
ik wou dat je het wist
ik hield en hou van jou... beloofd!
Ludo Coulier
Ooit had je frisse heldere ogen
nu staar je doelloos door het raam
en vraagt me telkens weer
wie ben je toch, meneer?
Je kent niet eens mijn naam.
Ooit gaf je zinvol goede raad
nu zijn je woorden leeg een loos
je ziet me als een kind
dat je nog steeds bemint
en nooit of nimmer ben je boos.
Je zit gevangen achter tralies
de echo's galmen door je hoofd
het schemerdonkert in de mist
ik wou dat je het wist
ik hield en hou van jou... beloofd!
Ludo Coulier
Reacties op dit gedicht
| lightmyfire92: | Woensdag, januari 08, 2014 18:26 |
| Wat een ontroerend gedicht. Mooie boodschap, ik weet zeker dat diegene dit zou waarderen. Sterkte |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, januari 06, 2014 22:01 |
| het lijkt me niet gemakkelijk probeer te genieten van iedere dag hoe moeilijk die ook is veel sterkte | |
| Quicksilver: | Maandag, januari 06, 2014 19:31 |
| lijkt mij erg moeilijk-verdrietig als er een naaste van je dementeert, dat is erg zwaar. hoop dat je veel steun van anderen krijgt. Veel sterkte gewenst |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ludo Coulier | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||