Te laat...
Mila,
wat heb je met me gedaan?
Vertroebeld is mijn zicht,
in elke vrouw verschijnt jouw gezicht.
Je donkere ogen kijken me mysterieus aan.
Welke diepe gronden zouden er nog achter schuil gaan.
Ben ik reeds gezwicht
of zal ik ze kunnen weerstaan?
Helemaal alleen en toch in tweestrijd.
Ontwijk je mijn blik,
of is er toch een ‘klik’?
Het is de spanning.........die me in tweeën snijd.
Mijn verstand twijfelt, mijn gevoel weet het zeker,
je enthousiasme heeft me betoverd.
Het is te laat voor mijn overwinningsbeker,
je glimlach heeft mijn hart veroverd....
wat heb je met me gedaan?
Vertroebeld is mijn zicht,
in elke vrouw verschijnt jouw gezicht.
Je donkere ogen kijken me mysterieus aan.
Welke diepe gronden zouden er nog achter schuil gaan.
Ben ik reeds gezwicht
of zal ik ze kunnen weerstaan?
Helemaal alleen en toch in tweestrijd.
Ontwijk je mijn blik,
of is er toch een ‘klik’?
Het is de spanning.........die me in tweeën snijd.
Mijn verstand twijfelt, mijn gevoel weet het zeker,
je enthousiasme heeft me betoverd.
Het is te laat voor mijn overwinningsbeker,
je glimlach heeft mijn hart veroverd....
Reacties op dit gedicht
| ilona: | Zaterdag, november 18, 2000 16:10 |
| wat een heerlijke gedachte.....betoverd worden ik kan me daar in verplaatsen..... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Arthur | 
|
|
| Gecontroleerd door: Serenity | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2000 | ||
| Thema's: | ||