ER WAS EENS..
Er was een een schaap die door de wol geverfd was
Dagelijks keek hij in de spiegel en herkende zichzelf
altijd, want geen een ander schaap was zo gekleurd als hij.
Natuurlijk vond hij zijn kleur mooi, en gebruikte het ook, hij zei tegen de lammetjes dat alle witte schapen dom waren, en de zwarte ook, maar gekleurde schapen niet, die zijn heel slim en als je nog maar een lammetje bent, dan kan je je nog bedenken of je ook een dom zwart of wit schaap wil worden, of gekleurd,
schapenslim net zoals hijzelf.
Een lammetje vond zijn kleur apart en vroeg wat het moest doen om net zo gekleurd slim te worden?
Het gekleurde schaap zei;
"Lach de kudde uit en schaar je naast mij, met mij aan je zij veroveren we de hele wereld, we krijgen het grootste stukje hei, helemaal voor ons alleen, omdat al die schapen achter bijeengedreven achter de herder aanlopen, en wij tweetjes lekker niet,we mekkeren ze allemaal uit snap je? "
Het lammetje was onder de indruk, de woorden leken hout te snijden, totdat het gekleurde schaap opeens kaal werd, plukken wol van zijn huid vielen, het totaal in de klit nooit meer tot trui te breien was.
"Bèh bèh..wat gebeurt er opeens, ik krijg het koud! "
De kudde kwam in een kring om het door de wol geverfde schaap heen staan, zodat de vorst hem niet kon bevriezen, de zon hem niet kon verbranden
en de wind hem niet weg kon blazen.
lammetje`s ogen werden zo groot als schotels..
"Mèhhèhèhhh mèh, en mèh!" Mekkerde het. "Nu weet zeker ik waarom ik liever bij de kudde van zwarte en witte wil horen, zonder hun zwart en witte wolligheid ging jij dood, een gekleurd schaap blaat welmaar geeft weinig wol, of het valt er zo af zodra je een steek laat vallen,nu je kaal bent verwarmen ze jou met zwart, en witte wol, zonder gemekker, terwijl jij hen al had verlaten."
Het kale schaap rilde wat na en wilde bij een naakte toekomstgedachte nooit meer eenzaam en alleen door de wol geverfd zijn, en leefde nog lang en ingetogen blatend tussen de zwartwitten..