Indien ik je dragen kon
over de diepe grachten
van je gesukkel
en je angsten heen,
dan droeg ik je,
uren en dagen lang...
Indien ik de woorden kende
om je antwoord te geven
op je duizend vragen
over leven, over jezelf,
over liefhebben
en gelukkig worden,
dan praatte ik met je,
uren en dagen lang...
Indien ik genezen kon
wat omgaat in je hart
aan onmacht,
ontevredenheid,
onverwerkt verdriet...
dan bleef ik naast je staan,
uren en dagen lang...
Maar...
ik ben niet groter,
niet sterker dan jij
en ik weet niet alles
en ik kan niet zoveel...
Ik ben maar een vriend
op je weg
al uren en dagen lang,
en ik kan alleen maar hopen
dat je dit weet:
je hoeft niet alleen
te vechten of te huilen
als je een vriend hebt
voor uren en dagen lang...