Tijd die tikt en treitert
Tijd die tikt en treitert, wie ik ben
of worden ga misschien
Decepties zijn mijn deel maar dan
wie kent dat niet.
De tand des tijds holt mij uit
onzichtbaar haast
Maar ik lach en keuvel, niemand die mij ziet
Wie ik was of worden ga misschien
Ooit dochter van, wat voelde ik mij
geliefd en kind.
Nu moeder van en al bijna overbodig
Herfst is begonnen zo te zien
Nena
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, februari 06, 2015 16:26 |
| Mooi verwoord over eenzaamheid en terugkijken. Veel liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, februari 04, 2015 19:54 |
| prachtig omschrven | |
| onkruyd: | Woensdag, februari 04, 2015 19:39 |
| Ook mooi Hans! Graag gelezen;) | |
| Hans Winter: | Woensdag, februari 04, 2015 18:29 |
| maar zelfs hoog en droog waar dan ook heen uitgevlogen o zo eindeloos ver weg voelt juist moeder als diegeen waar je immer bemind terecht komt. groetje, hans |
|
| onkruyd: | Woensdag, februari 04, 2015 17:55 |
| Mooi,... alles wat gebeurt is, zelfs rot momenten geven een gevoel van melancholie wanneer je er later aan terug denkt... Terwijl het hier en nu, zo leeg kan voelen... Voelt dat als je daar op terug kijkt zoveel mooier dan toen leek. Geniet van iedere dag, ook de mindere want, die zorgen voor het mooie schrijven. Groet | |
| teun hoek: | Woensdag, februari 04, 2015 16:40 |
| en de herfst kan zo mooi zijn. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nena_nena | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2015 | ||
| Thema's: | ||