een sprankje leven
de zomer is mij afgenomen
het donkert zonder licht
ik zit gevangen in mijn web
de grootste draden
heb ik zelf gesponnen
zo ben ik mijn netwerkje gestart
hield lang feeling met het leven
heb alles geprobeerd
toch ging het uiteindelijk verkeerd
maakte angstig grote gaten
om het daglicht weer te zien
hoe de zon ook scheen ik bleef alleen
ik schreeuwde maar
mijn woorden raakten op
het web verdichtte tot een strop
heb alles afgesloten
dwaalde doelloos door mijn huis
wachtend op de kortsluiting met thuis
ik raakte aan de eerste trilling
van het web zag langs de trekdraad licht
voelde in mezelf weer een sprankje leven
wil melker
18/08/2015
september: | Dinsdag, augustus 18, 2015 21:31 |
Dit gedicht nam me echt mee op een reis, schitterend geschreven Wil. Het kan vanuit verschillende invalshoeken gelezen worden maar het moeilijke van eenzaamheid en de draad terugvinden in een sprankje leven is heel treffend en voelbaar omschreven. Liefs | |
Markemans: | Dinsdag, augustus 18, 2015 10:58 |
Wow wim, deze is weer prachtig neergezet. Hoop inderdaad dat dit grotendeel fictie is. | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 18, 2015 09:07 |
Ja dit is eenzaamheid Wil, ik hoop voor je dat het fictie is want soms voel ik hetzelfde, wordt het leven stil. Dan trek ik toch weer aan het draadje en valt het licht weer binnen op het netwerk. Ik wens je een mooie dag met hopelijk wat zon. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 18 augustus 2015 | ||
Thema's: |