Ik ben een kind
dat zich soms vergeet
een poppetje op papier tekent
en zich afvraagt wat is hier
De wereld ken ik wel
het is de zaak van pa
boordevol krijtjes
waarmee je een bord bekladt
Ik lever in
nu de jaren verstrijken
er een grijze mantel
om het lijf zit
Tekenen kon ik
een boom een vliegtuig
en nog veel meer
Alleen ben ik het poppetje kwijt
waaronder jouw naam staat
Stroejaro: | Zaterdag, november 07, 2015 15:04 |
Bijzonder gedicht en inderdaad voelbaar. Mooi geschreven. | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, november 07, 2015 14:57 |
wat een voelbaar gemis | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, november 07, 2015 13:13 |
Ja jammer Wijnand van juist dát verloren poppetje, het roept heimwee en herinneringen op. Mooi weekend wens ik je . Anneke |
|
teun hoek: | Zaterdag, november 07, 2015 13:12 |
terug verlangend in en naar de krijttekeningetjes. th mooi |
|
Mamke: | Zaterdag, november 07, 2015 12:17 |
Melancholiek! Mooi... | |
windwhisper: | Zaterdag, november 07, 2015 12:08 |
zo moet missen echt voelen | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: wijnand. | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2015 | ||
Thema's: |