jouw borst als woordhuis
een plaats van bewaren
gevuld met herinneringen
die zich weven in het duister
tijdens schaduwstonden
in een wind zweven
door weidse hemelen
waar zij uiteindelijk wortelen
groeien in het filigrane
gedrenkt in melkwitte tere
nevelige herfstmelodieƫn
wandel ik door woorden
wijl ik op jou wacht
tot jij weer bij mij bent
dag-slaap mij laat zien
wat in mijn ziel ligt
aan eeuwig verlangen
naar dat minnekozen
van jouw warme lippen
die mij de adem geven
waardoor ik verder leef