Sfeerbepalend.
Koude en winter
Verstoord verlangen
De sfeer ijzig koud waar glorie faalt
Zoals wij denken
Dat die uitstraalt
En buiten ons gevoelen daalt.
Zelfs in de zuilengang
Der tempel
Lagen de stenen voor de grijp
Om mee te smijten
Te verwoesten
Doch God vond nog de tijd niet rijp.
Wij doen zo mee
Stenen te leggen
Die and’ren straks gebruiken Heer
’t schepsel te stenigen
Te elimineren
Verbreken Uw Code en Uw eer.
Ontdekken overal
De schade
van oorlog, fysiek geweld, zelfs onderling
Via twitter, facebook
Pesterijen
Het baart nauwelijks nog verwondering.
Zelfs een steen
Had ’t leven afgesloten
Uw grootheid opende het graf
Nieuw leven
Bruiste in de ether
Dat U aan Zoon en mensheid gaf.
th