mijn vluchtige vrijheid
kom geef mij je hand
in het samen ontdekken
van de lege plekken
in onze toch rijke geest
ooit was er
een intens contact
met alles wat leven
materie en verschijnen had
maar onze werkelijkheid
is zintuiglijk verschraald
in onze hersenen zijn die
talenten nog niet verdwenen
voel hoe de eerste
stromen door de neuronen
van onze vingers glijden in
elkaar tintelend begroeten
ik zie zee in je ogen
proef het zilt van jouw
golven als mijn wolken
je raken aan de verre horizon
jij vliegt mijn vluchtige
vrijheid zonder vleugels
in de wind die jou krult of
als storm die zuidwester brult
in samen ervaren
gaan wij in schepping
weer de hemel evenaren
kom geef mij je hand
wil melker
25/11/2016
september: | Zaterdag, november 26, 2016 00:08 |
Een prachtig gedicht Wil dat ik vandaag enkele malen herlezen heb. Liefdevol omschreven in prachtige mystiek. De voelbare woorden, de vluchtige vrijheid Liefs en een fijn weekend gewenst | |
Clarice: | Vrijdag, november 25, 2016 19:02 |
Ik vind het een wondermooi gedicht, zou ook mooi passen bij het thema 'Mysterieus'. Fijne avond! Gts, Clarice | |
wervelende regenboog: | Vrijdag, november 25, 2016 14:22 |
we zijn te ver afgedwaald van onze oorsprong door de dwingelandij van de onderdrukkende machten die onze vleugels hebben gekortwiekt | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, november 25, 2016 09:32 |
Hand in hand de hemel evenaren, om de lege plekken te ontdekken hoe heerlijk zal zal dat zijn. Mooi, heel mooi Wil! Zonnige groet. Anneke |
|
teun hoek: | Vrijdag, november 25, 2016 09:20 |
een geweldige reis in de liefde als een schip op rustige zee. h gr. th |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2016 | ||
Thema's: |