zijn geraamte
ik heb een skelet
aangekleed met wat
ik dacht dat leven heet
zijn geraamte behangen
met maatschappelijke belangen
die hij dringend nodig heeft
toch knookt hij
nog terughoudendheid
zijn zekerheden is hij kwijt
rammelt botten in
aanvaarde eenzaamheid
dood en verwanten ten spijt
ik heb hem niet
kunnen bezielen met
emoties en overlevingsdrang
hij gaat zijn gang zombiet blij
met zijn blauwe schermpje
hoort hij er weer helemaal bij
wil melker
15/12/2016
Stroejaro: | Donderdag, december 15, 2016 19:48 |
Bijzonder, knap geschreven, aandachtig gelezen. | |
Daatje Minnema : | Donderdag, december 15, 2016 09:53 |
Heel mooi..Vrg Daatje | |
wervelende regenboog: | Donderdag, december 15, 2016 09:03 |
des mensen leed zoals jij alleen kan verwoorden alpinopet af voor jou Wil :-) liefs wr |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, december 15, 2016 08:26 |
Enigszins spookachtig Wil datgene wat je hebt aangekleed, maar het leeft en het blauwe schermpje hoort gewoon bij zijn outfit. Mooi gefilosofeerd. Ik wens jou een fijne dag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 15 december 2016 | ||
Thema's: |