Wanneer het ouwe jaar verdwijnt,
komen de sentimenten.
Nog voor het nieuwe jaar verschijnt,
dan komen die momenten;
Dan praat je over hoe het was
en ongedane dingen.
En bij: “doe mij nog maar een glas”,
komen de mijmeringen.
Wat je van plan was, verleden jaar
en wat er van terecht kwam.
Dat maakt de meesten prikkelbaar,
het bleek toch onbereikbaar.
Een voornemen, dat is geen doel,
maar slechts een loffelijk streven.
Iets wat bestaat in jouw gevoel
en niet is opgegeven.
Misschien gebeurt het binnenkort,
of anders nog wat later.
Als streven een belofte wordt,
dan sla je vaak een flater.
Als straks het nieuwe jaar begint,
dan ga ik niets beloven.
Ik geef de mensen slechts een hint;
Ik ga me niet uitsloven!
Wat ik me voorneem, blijft voor mij.
Niets meer om fout te lopen.
Mijn faalangst is dan wel voorbij.
Dat mag ik toch wel hopen?