Wat jammer van die laatste avond
dat ik die ruzie daar heb gestart
Wij waren toch gelukkig samen
en hebben nooit een woord gehad
Ja, ik had m’n schuld moeten bekennen
Maar buigen deed ik voor geen miljoen
En voor het eerst sinds ik je kende
liet je me gaan zonder een zoen...
Ik was van plan je op te bellen
het was misschien nog niet te laat
maar door het telkens uit te stellen
raakten we verder van elkaar
Toen ik mijn excuses wilde maken
waarop jij misschien weken had gewacht
vernam ik dat het niet meer mocht baten
omdat je reeds al een ander had.
Daar stond ik dan.
Met m'n hoogmoed,
met m'n fierheid.
't zal me moeten leren
om af en toe
toe te moeten geven!