Nooit wordt angst vergeten
werkend op je adem,
alsof je leeft op een andere planeet,
tijd wordt zo vertraagt,
dat het aanvoelt als een eeuwigheid,
daar het onbekende niet geweten is,
word nieuwsgierigheid erger als voorheen,
het wordt een ware queeste naar begrip,
een onthullend antwoord.
Nooit wordt angst vergeten
een glimlach die vlug verdwijnt
gevolgd door een diepe zucht,
hopend op een zieke klucht,
maar dan komt het besef,
de ogen worden waterig,
bang kijkend om me heen,
hopend op een blik van een bekende,
een teken van troost.
Nooit wordt angst vergeten
het komt aan als een harde klap,
ik val,
sta op,
en maak me klaar voor meer,
want wat je ook doet,
nu krijg je me nog moeilijk neer,
Ik kijk uit naar de toekomst,
een nieuw begin.