mijn avondlijk gezicht
stal ik uit in 't raam
en voor de maan
een waterschaal ernaast
er ruizelt sneeuw
over mijn naakte huid
en wolken komen, gaan
'k kan naar beneden kijken
tot in het park, rechtop en zwijgend
staan de donkere stammen
van de naamloze bomen
en op de paden blinken
stenen, kiezel en dies meer
of liggen hier misschien
tig dromen al begraven
het is diep in de nacht
en 'k kan nog steeds niet slapen
sunset 26-01-2018