Alleen op vakantie in het buitenland vol gas zonder jas
Het begon met op het laatst alles inpakken met lege zakken
Pas over de grens voelde ik dat mijn pinpas nog thuis was
Rommelde in mijn koffer toen mijn hakken aan de stoel bleven plakken
Had peperdure schoenen aan, plots gejat als een flits van de maan
Op straat voelde ik met blote voeten dat velen mij niet moeten
Ik keek iedereen vol wanhoop bizar aan maar niemand zag mijn traan
Verloren in het mijlenverre land waar zelfs niemand mij terug groette
Was tot het nulpunt gedaald, zag bus nummer nul toen ik was verdwaald
Nul kon ik nog lezen, de rest van de taal deed me het ergste vrezen
Weg kwijt in oneindigheid, maar de nul van gratis bus wordt gehaald
Bij de bus, aangereden door iemand die gebaarde 'Kun jij niet lezen?'
Diep in de stront op het zuidelijk halfrond, zwaargewond als een straathond
In het ziekenhuis was het niet pluis want mijn paspoort lag nog in de kluis
Elke wond ontbond omdat ik werd afgerond door beademing op mijn mond
Huilde voor de anderen als een ruis, ver van huis in een dwangbuis
Probeerde in hun taal te smeken me niet met het verkeerde mes te steken
Zag een traan in het oog van een verpleegster. Zag iemand me eindelijk staan?
Als enige begon ze in het Engels te praten vol verliefde preken. Mijn levenskansen waren dus toch niet verkeken.
Ze huilde: 'Je keek als enige net als mijn vader ooit deed, die me nooit zag staan. Jou laat ik dus niet gaan!'