De klok tikt als maar door
niemand die haar even stoort
Ze denken aan zich zelf, aan hun eigen verdriet
Maar ze weten niet dat het meisje alleen maar zwart voor haar ogen ziet.
Ze kan het niet geloven
dat haar vaders leven is gedoven
Slechts door 1 stomme fout
oh had ze het hem maar toevertrouwd
Had ze maar gedurft om naar hem toe te gaan
dan had ze nog even naast hem gestaan
Want toen was hij nog in leven
nu kan ze niets anders doen dan hypiventileren en beven
Maar het klokje tikt door
ze heeft nog steeds geen rust
het meisje dat dood vroor
ze werd door de dood gekust
En nu is haar leven niets meer waard
Het klokje tikt..
het meisje stikt...
Ze kijkt naar de sterren...voordat ook haar leven vergaat.