lodi: | Vrijdag, maart 06, 2020 00:20 |
geen weg meer terug de aarde laat zijn sporen nu al na, bij iedere stap vergaat er weer een stukje van onze wereld zij die ons bracht, op plekjes wat zo mooi was maar nu is het enkel verdort en verschroeide plekken, ons mooie bos is niet meer... liefs lodi |
|
mima: | Donderdag, maart 05, 2020 12:18 |
‘ Kruipt het bloed daar waarheen het kruipen moet’ | |
mima: | Donderdag, maart 05, 2020 12:18 |
Wanneer woestijnen nomaden braken als zandkorrels aan de grenzen van het geweten, kruipt t bloedwaarden waarheen het kruipen moet... Erg mooi Wil, je inspireert me... |
|
teun hoek: | Donderdag, maart 05, 2020 10:21 |
overweldigend als de woestijn. th |
|
Stroejaro: | Donderdag, maart 05, 2020 07:31 |
Knap! | |
Autumn2: | Donderdag, maart 05, 2020 07:10 |
Opnieuw graag gelezen; knap! | |
Anneke Bakker: | Donderdag, maart 05, 2020 07:08 |
Het is absurt, zelfs de paddestoelen uit onze bosse worden voor groot geld op marktplaats verkocht, Over ontwrichting gesproken. Duidelijk verwoordt Wil. Warme groet. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 05 maart 2020 | ||
Thema's: |